De Aanslag, Harry Mulisch

Een boekverslag met alle literaire gegevens, een samenvatting en een deel eigen mening.

Preview document (2 of 8 pages)

Leesverslag van een literair werk
 thiememeulenhoff, bewerkt door: G. Leenders + A.J. van Dijk
10 02 2010
Naam: Vak: Nederlands

Klas:
Datum: 16 mei 2012

1. A. Zakelijke gegevens literair werk
a) Schrijver:
Harry Mullisch
b) Titel:1
De Aanslag
c) Genre:2
Epiek en wel psychologisch
1. B. Zakelijke gegevens persoon van de lezer
a) Titel: Oeroeg
b) Datum: november 2011
c) niveau van literaire competentie van het vorige leesverslag: Niveau 3

2. Eerste reactie
a) Keuze: Aangezien dit boek thuis nog in de kast stond en mijn moeder me dit boek
aanraadde heb ik het maar eens goed bekeken. Toen naderhand bleek dat het
boek over de oorlog ging heb ik het in twee dagen uitgelezen.
b) Inhoud:3

Tijdens de Tweede Wereldoorlog woonde Anton Steenwijk in Haarlem. Terwijl
een groot deel van Nederland al feest vierde omdat zij bevrijd waren, leefden
Anton en zijn familie nog in bittere armoede.     In Januari 1945 zat Anton (toen
12 jaar) met zijn ouders en zijn 17-jarige broer pater een spelletje te doen. Tot
er plotseling zes schoten klonken. De NSB‟er Ploeg lag dood voor het huis van de
buren. Meneer Korteweg en Karin, de buren van de familie, kwamen hun huis uit
en tilden het lijk voor hun huis vandaan en legden het voor het huis van de
familie Steenwijk. Peter ging naar buiten om het lijk te verleggen, helaas lukte
dit hem niet zonder gezien te worden door de Duitsers. Daarom vluchtte hij snel
weg met het pistool van ploeg in zijn hand. De Duitsers vielen het huis van Anton
in en staken het in brand. Van Peter hadden zij niets meer vernomen. Anton
werd apart van zijn ouders vervoerd naar Heemstede en werd daar in een cel
gestopt bij een ander jong meisje dat hem troostte. De daar op volgende
maanden woont hij bij zijn oom in Amsterdam.     Na de bevrijding bleek dat
Antons ouders en Peter diezelfde avond nog doodgeschoten waren. Anton bleef
bij zijn oom en tante wonen. Hij dacht niet vaak meer aan de aanslag, hij had
het ergens ver weg gestopt. In 1952 werd hij uitgenodigd voor een feestje in
Haarlem, voor het eerst sinds de oorlog ging hij weer terug naar die stad. Hij liep
nog even langs de plaats waar hun huis vroeger had gestaan en bezocht het
monument dat aan het eind van de straat was opgericht. Ook de namen van zijn
ouders stonden daarop. Voor het eerst voelde hij iets van angst. Hij wilde nooit
meer in Haarlem terug komen.     Toen in 1956 meutes mensen alles vernielden
wat met het communisme te maken had kwam hij tussen deze grote
mensenmassa Fake Ploeg tegen. Fake was de zoon van Ploeg, (de
doodgeschoten NSB‟er). Anton vroeg hem even binnen te komen. Fake
verdedigde zijn vader hartstochtelijk. Anton probeerde hem er van te overtuigen
dat wat zijn vader had gedaan fout is geweest, maar dat dat nog geen reden was
niet van hem te houden. Het lukte Anton echter niet en Fake liep woedend weg.
    In 1961 trouwt Anton met Saskia. In 1962 werd hun dochtertje geboren. In
1966 was de begrafenis van een oud-verzetstrijder, die de vader van Saskia nog
gekend heeft. Na de begrafenis werd er nog wat nagepraat en hoorde Anton
plotseling iemand vertellen over schoten. Het was Takes, de man die Ploeg had
doodgeschoten. Anton knoopt een gesprek aan met die man en het blijkt dat het
meisje dat Anton die avond van de aanslag in de cel had getroost, samen met
Takes die aanslag had gepleegd. Zij was later in de duinen geëxecuteerd. Anton
begon te huilen, Voor zijn gevoel stierf het meisje nu pas. Hij had haar zijn hele
leven al gezocht. Later op de avond ontdekt hij dat Saskia precies voldeed aan
het beeld dat hij zich had gevormd van het meisje in de cel. (hij heeft haar nooit
gezien, het was donker in de cel) Takes wilde alles weten wat Anton zich nog
herinnerde van haar die nacht in de cel. Hij wist echter niets meer.     Anton
was gescheiden van Saskia en hertrouwd met Liesbeth. Rond zijn veertigste
kwam Anton in een crisis. Hij heeft de oorlog nooit echt goed kunnen verwerken.