Samenvatting lichamelijk functioneren h1 inleiding tot de anatomie

Samenvatting lichamelijk functioneren h1 inleiding tot de anatomie. Dit hoofdstuk is samengevat uit het boek anatomie & fysiologie.

Preview document (2 of 6 pages)

Samenvatting LF1 H1: Inleiding tot de anatomie en fysiologie
Martini 1.2
Anatomie
Anatomie komt van (anatomé), ἀνά en τομή en betekent opensnijden. Het gaat om de studie van de
bouw van het menselijk lichaam, vanbinnen en vanbuiten. Anatomie wordt onderverdeeld in:
 Macroscopische anatomie -> kenmerken worden onderzocht die met het blote oog
zichtbaar zijn.
-
Uitwendig anatomie betekent het bestuderen van de algemene vorm en van
oppervlaktekenmerken
Bij regionale anatomie worden de oppervlaktestructuren en inwendige structuren in
een bepaald gebied van het lichaam bestudeerd.
 Microscopische anatomie -> structuren worden bestudeerd die niet zonder vergroting
zichtbaar zijn.
-
Met een lichtmicroscoop kunnen details van de celstructuur zichtbaar worden
Met een elektronenmicroscoop worden afzonderlijke moleculen met een diameter van
slechts enkele nanometers zichtbaar. Microscopische anatomie kan worden onderverdeeld in specialisaties die onderdelen bestuderen
van een bepaalde omvang:
 Cytologie -> worden de inwendige structuur van afzonderlijke cellen bestudeerd
 Histologie -> wordt een breder perspectief gehanteerd en worden weefsels onderzocht,
groepen gespecialiseerde cellen en cel producten die samenwerken bij het uitvoeren van
specifieke functies.

Fysiologie
De biologische wetenschap die de levensverrichtingen zoals de stofwisseling van het menselijk
lichaam bestudeert. Het is de schei- en natuurkunde van het lichaam. Celfysiologie is het bestuderen van het functioneren van levende cellen.
Orgaanfysiologie is het bestuderen van de fysiologie van bepaalde organen
Nierfysiologie
nierfunctie
Hartfysiologie
hartfunctie
Bij systeemfysiologie worden alle aspecten van het functioneren van specifieke orgaanstelsels
bestudeerd.
Pathofysiologie of pathologie is het bestuderen van de effecten van aandoeningen op het
functioneren van organen of stelsels.
 Medici moeten niet alleen begrijpen wat er fout is gegaan, maar ook hoe dit dient te worden
gecorrigeerd. Speciale onderwerpen in de fysiologie gaan over specifieke functies van het menselijk lichaam.
 Deze specialisaties zijn gericht op fysiologische relaties en interacties tussen verschillende
cellen, organen en orgaanstelsels in relatie tot bepaalde functies.
Martini 1.4
Het menselijk lichaam bestaat uit elf orgaanstelsels:
Orgaanstelsels
Belangrijkste functies
1. De huid
Beschermt tegen schadelijke omgevingsinvloeden
Helpt de lichaamstemperatuur te regelen
2. Het beenderstelsel
Geeft ondersteuning
Beschermt weefsels
Slaat mineralen op en vormt bloedcellen
3. Het spierstelsel
Maakt beweging mogelijk
Biedt ondersteuning
Produceert warmte
4. Het zenuwstelsel
Geleidt onmiddellijke reacties op stimuli, meestal door het coördineren
van de activiteit van andere orgaanstelsels
5. Het endocriene stelsel
Stuurt lange termijn veranderingen in de activiteit van andere
orgaanstelsels
6. Het cardiovasculaire
Transporteert bloedcellen
stelsel
Dient als oplosmiddel voor voedingsstoffen, afvalstoffen en gassen
7. Het lymfestelsel
Verdedigt tegen infectie en ziekte
Brengt lichaamsvloeistoffen terug in de circulatie
8. Het ademhalingsstelsel
Brengt lucht naar plaatsen waar gaswisseling kan plaatsvinden tussen
de lucht en de circulatie
Maakt spraak mogelijk
9. Het spijsverteringsstelsel
Verwerkt voeding
Neemt voedingsstoffen op
10. Het urinaire stelsel
Elimineert overtollig vocht, daarin opgeloste zouten en afvalstoffen
11. Het voortplantingsstelsel
Produceert bij de man geslachtscellen en geslachtshormonen
Produceert bij de vrouw geslachtscellen en geslachtshormonen en
ondersteunt de embryonale en foetale ontwikkeling van bevruchting
tot geboorte.

Martini 1.5
Homeostase
Het vermogen van het lichaam om het interne milieu in evenwicht te houden, ondanks
veranderingen in de omgeving waarin het zich bevindt.
 Om te overleven, moet elk levend organisme homeostase handhaven.

Bij homeostatische regulering worden de aanpassingen van de fysiologische systemen verstaan,
waardoor de homeostase wordt gehandhaafd.
Homeostatische regulering omvat
1. (meestal) een receptor die gevoelig is voor een bepaalde verandering in de omgeving;
oftewel prikkel (stimulus).
2. Een besturingscentrum of integratiecentrum, dat informatie van de receptor ontvangt en
verwerkt.
3. Een effector (een cel of orgaan), die reageert op de signalen van het besturingscentrum en
waarvan de werking de prikkel tegengaat of versterkt.
Er zijn allerlei evenwichten die in het lichaam onderhouden worden. Bijvoorbeeld: zuurgraad,
glucosegehalte, zuurstofgehalte, temperatuur.
 Negatieve koppeling is voor homeostase heel belangrijk.